Fladderend.
Laat me dromen vanacht,
even denkend aan jou,
mijn hart in jou macht,
enkel smekend om trouw,
Gevoelens als onkruid gemeden,
niet eens voor liefde gestreden,
onze toekomst bestaan enkel uit verleden,
jou hart, niet meer bij mij,
Al zou ik op mijn knieën smeken,
mijn ziel in je handen leggen,
je gemaakte wonden vergeten,
Zou je waarheid nog een illussie zijn,
liefde een verknipt gevoel van binnen,
de vlinders stervend op mijn schoot,
of zou je, met mij opnieuw kunnen beginnen?
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Vrijdag, juli 11, 2003 19:31 |
| k mis je prachtige style, dus zocht ik je maar even op ... K hoop dat je gauw weer je wonderen toont... kusjah en liefs... XaVioN |
|
| Hugo Serwy: | Woensdag, juli 02, 2003 11:04 |
| Om stil van te worden... Werkelijk prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||