Waag het niet me weer ziek te maken,
Ik heb verdomme zo hard moeten vechten…
Om er weer bovenop te geraken !!!
Ik heb het één keer aangekunnen,
Een tweede keer betekend mijn dood…
Waag het niet… weer !!!
IK heb zo moeten strijden ,
Om er weer te geraken …
En kennen jullie dat gevoel
“ik-heb-verdomme-zo-hard-ervoor-
moeten-gaan-EN-toch-val-ik-weer-
in-die-diepe-put” ????
Die bodemloze put waar je zo moeilijk
Uitgeraakt….
Want bij elke stap die je zet moet je nadenken,
Anders is het weer omzeep !!!
IK wil zo niet verder,
Over alles nadenken wat ik moet doen
En niet moet doen ???
Maar waag het vooral niet
Om die te veroordelen die
Ervoor gekozen hebben om in die
Verdomse put te blijven zitten.
Want alleen wij,degene die het zelf meegemaakt hebben…
Weten wat die persoon meemaakt,
Wat die persoon voelt,denkt,
Waarneemt !!!!!
Dus waag het niet te zeggen :
We gaan je missen,doe het niet !!!
Vooral niet tegen mij…
Ik heb het ook tegen anderen gezegd
En het heeft niets geholpen,
Ze zijn ook gegaan !!!!
Dus waag het niet te zeggen wat ik moet
Doen en wat niet…
Jullie;de normalen, hebben makkelijk praten..
Want voor jullie is luxe belangrijk..
Maar wij ,degenen die eraan denken “de
Sprong” te maken, zijn al blij als er we een dag overleven zonder al te veel aan “de daad”
Te denken !!!
Ik ben van ver gekomen om uit die put te geraken en het is mislukt.
Ik zit er tot over mijn oren weer in !
Omdat ik weet dat ik mensenlevens kapotmaak,
Is het beste dat ik ga …..
Waag het niet te wenen,
Ik zal goed op jullie letten daarboven !!
Waag het niet aan me te denken,
Het is toch te laat…