Jij kwam op een dag naar mijn thuis,
ik keek in je ogen en ik wist er was iets niet pluis.
je kwam naar me toe
en vraag me niet hoe
maar op één of andere manier kreeg je me te pakken
je kuste me ik voel nog steeds je speeksel plakken
ik duwde je weg maar dat liet je niet toe
je legde me op de grond
en zei:mondje toe
ik begon te wenen
want ik voelde je lichaam tussen mijn benen
je kwam hard in mij o die pijn
je zei niet roepe sebiet is het voorbij
ik nam mijn moed bijeen en schreeuwde het uit
dat had ik beter niet gedaan want je sloeg op mijn snuit
daarna ging je weg ik lag nog steeds op de grond
helemaal verdoofd en met wat bloed aan m'n mond
nu zie ik je soms nog voorbij lopen
en ik kan er niets aan doen maar ik blijf hopen
dat je van pijn kapot zal gaan
want weet jij wat je me hebt aangedaan?
ik was tien jaar,je had beter moeten weten
je hebt m'n leven verpest ik zal het nooit vergeten