Duivel, verlaat mij!
Duivel, verlaat mij!
3 juli 2003
Ga weg,
rot op
Verlaat me
en kom nooit meer terug
Al maanden weg
uit mijn bloedend hart
Zoveel spijt,
al vanaf het begin
Ik ben gegaan
en nu jij,
het is tijd!!
Weg tranen,
weg pijn
en al die huilende,
koude nachten
Ik voel me zo klein
wanneer jij er bent
Ik wil jou nu zien vallen,
al vanaf het begin
Ik ben gegaan
en nu is het aan jou
mijn tranen te verlaten
Laat het pure in me weer vrijkomen
En de rust het overnemen
Geen ruimte meer,
voor littekens op mijn huid en hart
Duivel, verlaat mij!
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, juli 03, 2003 22:59 |
| zuiver zul je zijn wanneer je de angst onderkent als menselijk bestaan en mij dan aanziet. oog hebbend voor je ogen, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||