Zo is het goed
De klok tikt langzaam
de zoveelste dag voorbij
Ik hoor boze stemmen
in het echt en in mijn hoofd
En met elk woord dat ze zeggen
verpletteren ze de droom waarin ik heb geloofd
Ik glimlach cynisch om wat niet is
gevangen in de schaduw van de nacht
mis ik je meer dan ooit
kon ik maar even bij je schuilen
niet eens om me te vertellen dat...
maar om even bij je uit te huilen
de stemmen worden luider
en een deur slaat dicht
met de stilte vallen ook de tranen
stromend over mijn gezicht
waarom is het zo hopeloos te hopen
en geven de mensen me toch steeds weer iets
om me aan vast te klampen
om te zeggen dat het toch nog kan
maar het kan niet
het kan allang niet meer
ik sla de dekens om me heen
en probeer me niet te laten gaan
'k moet op m'n eigen benen leren staan
starend in het niets,
dwing ik mezelf even niet te denken
aan wat de toekomst me brengen doet
zoekend naar houvast,
probeer ik te begrijpen
dat alles een reden heeft
dit is hoe het moet
…en alles komt weer goed