Er was eens een man,die bleef maar slikken

het leek alsof hij er nooit in zou stikken

In hoog tempo at hij zijn buikje maar vol

zijn vrouw kookte zich werkelijk helemaal dol

En elke dag rolde hij zich traag naar zijn werk

Zondag ’s stuiterde hij loom naar de kerk

Zijn auto was reeds door de assen gezakt

en stoelen klemden vast als aan zijn billen geplakt

De mensen keken hem na in de straten

vooral de bakkers en slagers hielden hem goed in de gaten

‘Wilt U wat lekkers meneer,misschien een pittige worst?,

of toch liever maar iets drinken tegen hardnekkige dorst?’

De luisterde even en keek dan in het rond

en zette zich dan langzaam neer op zijn kont

Honger of niet hij ging er lekker voor zitten

hij kon gewoon echt niet ophouden met slikken

Dokter Zonde zei zacht:’Dit wordt nog Uw dood,

U eet veels te veel,en U eet veels te rood

Van al dat zout krijgt U een té hoge bloeddruk

en van al dat vet gaat Uw hart nog eens stuk

De man aarzelde even en zei toen met kracht:

‘Al kost het mijn image vanaf nu val ik af ’

Hij sportte en vastte en verloor zijn gewicht

zijn doelloze leven kreeg een heel ander gezicht

Men vroeg hem voor reclames over afslanktabletten

gaf seminars over het vermijden van vetten

In talkshows optredend om zijn verhaal te vertellen

Hij begon zelfs te schrijven en het werden bestsellers

Hertrouwde met een vrouw van onaantastbare schoonheid

En binnen het jaar werd hij minister van volksgezondheid

Hij scherpte regels aan en liet fastfood verbieden

‘Leef allen gezond!’ en zo het geschiedde

De mensen volgden zijn voorbeeld zo snel als het kon

Dikzakken verdwenen als sneeuw voor de zon

Trots prijkte een standbeeld van de man op het plein

En iedereen droomde ervan hem even te zijn

In een duur pak gekleed pinkt hij nu een traan,

‘is dit nu de weg die het leven moet gaan?’

Trieste vrouw ademt zwaar, hij haar achterna

zijn dochter gestorven aan de gevolgen van anorexia