Het was niet de kleur zwart die ik zag
jij jij die voor me stond,hoe was je ook al weer  
vergeten was ik je,nou ja foto,s had ik nog wel 
van je maar waarom waarom zou ik ze bekijken
als je niets meer liet horen,en dacht bekijk het maar 

eigenwijs was je altijd al geweest,al hoewel
een mooie bloem was je ben je,is het nu in de 
verleden tijd dat ik dit moet schrijven
maar mooi was je 

Die staalblauwe ogen ach ze maakte
me week, vaak wouden ze liefde zeggen
maar je vingers namen zelden de moeite 
om het woord op het papier te zetten 

Te lui was je,of soms te moe
misschien wat te verlegen
en die dans dan die dans dan die we 
ooit eens maakte 

Het was voor je ouders zei
je ze hadden zelfmoord gepleegd
op dat moment zag ik je als een mooiste vlinder 
bloemen hadden wat mooi's maar jij had
nog iets veel veel mooier 

Ach die dans die we toen deden zou
ik graag nog een keer overdoen
maar jammer genoeg heeft de tijd haar
meegenomen

De eenzaamheid schrijft nu de schriften
vol terwijl ik,ik verder huil
aan de rand van je ouders graf