Ik had je willen bellen,
als ik je nummer had.
Brief, met vele vellen,
als ik je adres toen vast had.

Je verscheen in mijn leven,
in mijn moeilijkste tijd.
En net zo snel zoëven,
verdween je, met een stille auto die wegrijdt.

Je was diegene waar ik naartoe ging,
als dingen niet zouden gaan zoals ik wou,
Ik had nooit de kans je te vertellen hoe het ding,
niet echt ging zoals ik willen zou.

Je begreep alles wat ik zei,
en we maakten veel plezier.
Toen verliet je mij,
en liet me alleen hier.

Waarom vertrok je? Het was dom!
Maar ik vergeet je nooit.
Ook al vertrok je met stille trom,
hopelijk zie ik je weer ooit.