Verliefd op de spiegel .
Ik sta voor de spiegel,
maar kijk er niet naar,
Ik zie enkel een schim,
de ziel van mijn kastdeur.
Snel werp ik een blik op je,
brandt je vliegensvlug op mijn netvlies,
zo wil ik je herinneren,
als die verlegen jongen die achter me staat.
De onzekerheid staat in je ogen te lezen,
in je bijna zwarte parels,
die me al zo vaak vragend aankeken,
die me al zo veel verteld hebben.
Liefde klinkt zo raar,
zo raar voor jou en mij,
zo raar voor ons tweeën,
voor onze jarenlange vriendschap.
Hou je dan van mij,
van mijn gewone normale ik?
Ik zie je wel graag,
maar jij bent gewoon jij,
Een ernstig gesprek,
zonder dat er een woord wordt gezegd,
onze communicatie zonder woorden,
via één enkele blik.
Ik draai me om,
kijk in de spiegel en schrik,
daar staat niet ik of jij,
daar staan
WIJ.
Reacties op dit gedicht
| greet1002: | Donderdag, juli 10, 2003 16:33 |
| Mooi gedicht, vooral het laatste stukje *daar staan wij* :) xxx Greet |
|
| nicoblomme: | Donderdag, juli 10, 2003 10:51 |
| Prachtig omschreven grtz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cammeke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||