‘Appels vallen niet ver van de boom, maar blaadjes verkennen de wereld’

Door de wind gaan de blaadjes aan de bomen bewegen.
Op hun vlucht komen ze hindernissen tegen.
Ze proberen die te ontwijken, zonder er aan te bezwijken.
Maar helaas gaat dat niet altijd zoals je dat gewild had,
er gebeuren onverwachte dingen op je pad.
De blaadjes hebben over hun vlucht zelf niet veel te zeggen,
ze zijn afhankelijk van de windrichting, dat is één ding.
Maar er zijn er soms nog veel meer en dat doet soms zeer.
De blaadjes belanden op een verkeerde plek, op een verkeerd tijdstip… , maar daarop hebben zij geen grip.
Hun leven veranderd van de ene op de andere dag,
wat nu een verdrietig gezicht is, was eerst een lach.
Voor de rest van je leven zul je de gebeurtenis bij je dragen,
het zal nooit helemaal vervagen.
Waarom dit soort dingen gebeuren? Wisten we het maar,
dan konden we er tenminste wat aan doen en was dat niet gebeurd toen……………………………..

Ik zie je nu als een boom, je bent ‘sterk’, je hebt veel moed,
dat merk ik aan de dingen die je doet.
Ondanks dat er dingen zijn veranderd in je leven,
ben je jezelf gebleven.
Daar heb ik bewondering voor, dat mag je best weten hoor.
Ik hoop dat ik wat voor je kan betekenen,
je kunt altijd op me rekenen.
Dus als er iets is, je weet waar ik zit…met dat doel schrijf ik dit.
Als laatste wil ik nog even kwijt:
je bent een leuke en aardige meid!