De maan blaast zo zacht een memoire aan mij, hij staat stil voor mij, een tijding ik ben....
Ik sleep voort mijn glorie, tot houtsnippers zij zijn verguisd, de tijd heeft mij met rasse scheden ingehaald.
Silhouet van de schim, een duister geheel in een zwart jacquet gestoken, opdoemende voor een nieuwe scene in mijn leven.
De veer, gezet in een inktpot, verzwaard de sfeer naar vergane tijden: een droom ik wil zijn, een droom ik wil leven....
Aankomst, bemoederd door verwachting; de teleurstelling die het met zich mee zal dragen.
Kou van de amazone; de boomtoppen zo duidelijk te ruiken, naast de innemende duffe geur van de modder, echter amazonebloed stroomt door al haar nerven: ik geef haar een naam, opdat zij rust kan zijn en Sheranie zal zij heten.

De bloei van mijn gedachten, zij leven hoog dan weer laag, drukkend ten allen tijde, als versnipperde memoires voort in mijn bloedbaan.
Het is een teken, op papier gezet; een lange zwarte haal die zij afblaast tegen de muur, opgevangen doorde tijd, teleurstelling zal zij echter als taal noch teken ervaren.
Opgeworpen door mijn hand, een deken die haar toekomt en haar voed in lichaam en geest.
Getrokken van de inmense afstand die onze voeten liet slijten..........vervolgen wij onze weg.

Duncan

ajuus ;-))