Ter dood gebracht
Ik spreek je maar zal je niet spreken
voor immer zwijg ik weer
geen dag is meer het zelfde
als de afgelopen dag
Nooit zal je schaduw meer over
de mijne glijden in de donkere cel
krijt ik mijn verdriet met bloed
op de vochtige muren
Ik spreek je maar zal je niet spreken
voor immer zwijg ik weer
het laatste uur van mijn leven
schrijf ik voor je neer
Ach hoe kan ik kon ik over je dromen
eigenlijk aan je denken
ze konden me elk moment ophalen
en brengen naar de dood
die met een spuit in een geblindeerde kamer stond
Ik spreek je maar zal je niet spreken
voor immer zwijg ik nu
er is geen schemering dat nog
op het water valt
Stilletjes stilletjes aan
kondigt de nieuwe dag
de trieste boodschap aan
Reacties op dit gedicht
| lani: | Donderdag, juli 17, 2003 10:58 |
| djee wijnand... ik maar zoeken naar dit gedicht,'k had toen even niet de kans om te reageren... oef, gevonden :D Dit vind ik dus een heel mooi!! liefs x-x-x |
|
| tim balthazar: | Maandag, juli 14, 2003 17:42 |
| prachtig! (day is dus de hoogste trap in mijn beoordelingen) mooi-heel mooi-prachtig en hoe meer !'s en e's hoe beter in die trap groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 14 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||