Achter het raam dichtbij de kachel
brei ik wollen wanten voor haar
snotterig en snipverkouden met een dikke sjaal
om mijn hals 

Wat is het toch koud het ijs dringt  
al langzaam binnen het huis 
steeds luider en luider  worden haar voetstappen
in de inmense lange gang 

Vlakbij  de kamer zonder deuren 
glijdt een schaduw van oude soldaat
over het behang 

Achter het raam bij de kachel
zie ik ijsbloemen en ontdooi mijn bevroren tenen
in een bak lauw water

Ach wat vriest het toch hard
de sloten en vijvers zijn al wekenlang bevroren
in de kille nacht zwerft een hondje eenzaam over
het land

Op zoek naar een plekje 
om zich te beschermen tegen de inmense kou 

Achter het raam bij de kachel
las ik je brief,letters van staal
die mijn hart gevangen namen 

Zo kil en koud waren je woorden
een duivel op jacht,stapje voor stapje
verwijder ik me van jouw 

Om in de hel waar we elkander
ooit weer zien je te confonteren
met die brief die je ooit eens
aan me schreef