stemmen in mijn hoofd
voor eeuwig
van mijn rust verdoofd
ga ik door
het leven, als verdoofd
niemand die weet
dat ik alles
veel liever vergeet
zolang ik
j dedenker heet
niemand die het ziet
dat ik het niet
kan dragen, mijn verdriet
alleen een zwakkeling
kan dit niet
de haat
die in mijn hart schuilt
blijft groeien
zorg dat je niet huilt
de ziel blijft toch bloeien
niets dat kan helpen
om mijn hart
en ziel te stelpen
geteisterd door smart
ik weet het gaat niet goed
maar weet niet meer
hoe het verder moet
alsof dat er
iets toe doet
LAAT ME GEEN NIEUWE NACHT
MEER AANSCHOUWEN
SCHREEUWT MIJN HART ZACHT
DAN MOET HET WEER ROUWEN
OM WAT ER GEBEURT
IS TOEN
MIJN LEVEN ZWARTGEKLEURT
NIETS AAN TE DOEN
JE MOEST ME PERSEE AANRAKEN
DE ENIGE REDEN
WAAROM MIJN LEVENSLUST WIL STAKEN
HOE KON JE
JE EIGEN KIND
HEB JE ALS EEN
VOLWASSENEN BEMIND
HIER ZIT IK DAN
IN HET HEDEN
GETEISTERD DOOR
JOU DADEN UIT HET VERLEDEN
WAAROM DEED JE ME ZO'N PIJN
DE ENIGE REDEN WAAROM
IK ER NU NIET MEER WIL ZIJN
HET IS DOOR JOU DAT IK
MEZELF ZO FEL HAAT
HEEL MIJN LICHAAM
EN MIJN GELAAT
HOE KAN IK NU MET LEVEN
BEGINNEN
ALS IK NIET KAN SNAPPEN
DAT IEMAND ME KAN BEMINNEN
OM DE PERSOON DIE IK BEN
de zelfhaat is te groot
net als
alle anderen in nood
wil ik vluchten
in de omhelzing van de dood
ik weet het is dom
maar wie
geeft er eigenlijk om
ik ben toch
gewoon maar stom
waar vind ik de kracht
om door te gaan
nacht na nacht
weer op te staan
inwendig huil ik zacht
want bij het vallen
van het duister
komen de spoken
met hun zacht gefluister
ik wil het niet meer weten
wilde dat ik alles kon vergeten
hoe kan ik in godsnaam
gewoon verdergaan
en gelukkig bestaan
nu het verdriet zijn naam
in de sterren staat?