Het oude vrouwtje
Aan 't einde van de straat
woont 'n oud vrouwtje op twee hoog
waar 't venster altijd open staat
met boven de deur 'n stenen boog
Kanarie staat op de vensterbank
springend van stok naar stok
vrolijk hoor je z'n piepfijne klank
op de achtergrond 'n koekoeksklok
Kinderen komen hier graag naartoe
want 't vrouwtje heeft altijd snoep
ze maken geen herrie of zo'n gedoe
spelen altijd met 'n hele groep
Opeens kijkt ze met d'r grijze hoofd
over 't kleine balkonnetje heen
roept de kinderen dat belooft
want ze is oud en slecht ter been
Heeft ze soms iets nodig erg
is de jeugd in 'n kringetje onder
zelfs de kleinste juist maar 'n dwerg
is dit geen vriendschaps wonder
woont 'n oud vrouwtje op twee hoog
waar 't venster altijd open staat
met boven de deur 'n stenen boog
Kanarie staat op de vensterbank
springend van stok naar stok
vrolijk hoor je z'n piepfijne klank
op de achtergrond 'n koekoeksklok
Kinderen komen hier graag naartoe
want 't vrouwtje heeft altijd snoep
ze maken geen herrie of zo'n gedoe
spelen altijd met 'n hele groep
Opeens kijkt ze met d'r grijze hoofd
over 't kleine balkonnetje heen
roept de kinderen dat belooft
want ze is oud en slecht ter been
Heeft ze soms iets nodig erg
is de jeugd in 'n kringetje onder
zelfs de kleinste juist maar 'n dwerg
is dit geen vriendschaps wonder
Reacties op dit gedicht
| Maine: | Donderdag, augustus 21, 2003 20:38 |
| op zich mooi gedicht over een dagelijks tafereel, maar de laatste 2 coupletten, vind ik een beetje rommelig. opeens moet je ontzettend doordenken hoe je het nou precies bedoeld terwijl het begin lekker weg te lezen is. Ik zou het simpeler gehouden hebben | |
Over dit gedicht
| Auteur: wilhelm janssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||