Het zoete vergif
"Stoppen is zinloos.
Waarom zou ik?
Ze denken toch aan zichzelf"
"Maar jou wil ik niet kwijt,
je bent die mond,
troostend en raad gevend voor me."
"Je bent mijn vriend,
zo grote onbekende,
waar mijn verdriet af kan vloeien."
"Je laat me niet vallen,
als ik weer in de vernieling
van mijn ziel ben gekomen."
"Daarom wil ik stoppen.
En verder gaan met leven
in vernieuwng van dag tot dag"
Dit gedicht draag ik op aan alle anonieme verslaafden. Zodat de wereld weet dat ze mensen zijn die hulp vragen.
M. we wensen je veel sterkte in je strijd. En weet dat we met ons allen achter je staan.
Reacties op dit gedicht
| Peeters Veerle: | Maandag, augustus 11, 2003 15:05 |
| Heel mooi geschreven , meevoelend en zelf wetende. Knap !! Verslaafd zijn en van die verslaving afgeraken is zeker niet makkelijk maar al het moeilijke kan overwonnen worden met veel en goede hulp van iedereen die je kent XVeerlekenX | |
| margot: | Zondag, juli 20, 2003 20:11 |
| moedig en dapper...en strijd moet gestreden worden...suc6...met véél bewondering!!!! liefs,margot |
|
| °~Maaike~°: | Woensdag, juli 16, 2003 15:02 |
| Goed en mooi geschreven!Ik wens de verslaafden ook veel sterkte en vooral ook de mensen die erachter staan , je weet wel wat ik bedoel... Liefs, Maaike xx |
|
| vlinder538: | Woensdag, juli 16, 2003 11:36 |
| Mooi geschreven en ik wens jou en de rest heel erg veel sterkte!!!!!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||