Verweerd
Mijn ogen zoeken zinnen; de avond
kwam weer eens zeer onverwacht
binnen met een onweer van
scheer je weg en donder op.
Mijn gedachten vuren bliksems af
en leiden ook de oorlog in de lucht.
De spanning is nog maar nauwelijks
te verdragen, beeld heb ik al
lang niet meer en zelfs de druppels
vallen sneller dan ik tellen kan;
de emmer is al half-
vol en ledig droog kijkt dit maan-
monster met een schurend landschap
van bitter verdriet.
Reacties op dit gedicht
| san...: | Donderdag, juli 17, 2003 14:37 |
| prachtig... | |
| charly: | Donderdag, juli 17, 2003 12:27 |
| Poëzie, ja. | |
| waterval: | Donderdag, juli 17, 2003 11:54 |
| Klasse!!!! véél liefs,... van waterval~~~ |
|
| lani: | Donderdag, juli 17, 2003 11:35 |
| knap!! x-x-x |
|
| Jacobs Ivan: | Donderdag, juli 17, 2003 10:46 |
| Prachtig !!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Verdiwan Sonnes | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||