tegen het barsten...
Pluk de handen van m'n lichaam.
Wees vochtig laken rondom mij.
Ik ben onafgewerkte klei
en eenzaam.
Boetseer me, kneedt me
tot vrolijk rood.
Want het duister van de dag
lokt en lonkt enkel de dood.
Geef me ogen,
nu heb ik holle kassen
waar alles in verdwijnt.
Leegte blijft waar de geest wegkwijnt
- tot stof en ... -
God, wil je me verrassen?
Reacties op dit gedicht
| Sjacco: | Dinsdag, augustus 05, 2003 15:30 |
| Moeilijk als die 'leegte' zo'n mooi gedicht geeft, een gedicht als het leven... | |
| PeterdB: | Dinsdag, juli 29, 2003 21:39 |
| Weer heel sterk hoor Lani | |
| Zwiepie: | Zondag, juli 20, 2003 19:37 |
| MOOIIIIII !!!!! XXX Zwiepie |
|
| victor ruhlmann: | Zaterdag, juli 19, 2003 21:52 |
| Weergaloos en schitterend. Een eindeloos verlangen dat pijn doet. | |
| waterval: | Vrijdag, juli 18, 2003 00:20 |
| PRACHTIG....!!!!! (met hoofdletters!!!)....... véél liefs,... van waterval~~~ |
|
| wijnand.: | Donderdag, juli 17, 2003 22:45 |
| Vakwerk huiverigwekkend | |
| Stompie: | Donderdag, juli 17, 2003 17:47 |
| Stof en as, verrassen... Dat idee van klei die mens wordt in goddelijke handen, dat is heel mooi, zeg! |
|
| bunnie: | Donderdag, juli 17, 2003 17:17 |
| ....stil... hoe doe je het toch weer elke keer meis om zoiets moois neer te zetten veel liefs bun |
|
| Guan: | Donderdag, juli 17, 2003 13:28 |
| Ik proefde je gedicht en meteen was ik gevuld met jou gemis... mooi gedicht groetjes |
|
| charly: | Donderdag, juli 17, 2003 12:26 |
| Ware klasse, knap gedicht. | |
Over dit gedicht
| Auteur: lani | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||