Geen kans meer
Iedere dag spookt het door mijn hoofd,
Die ene dag.
De leuke momenten die we samen hadden,
Lijkt nu als een licht uitgedooft.
Wat je me toen liet weten,
Had je al veel eerder moeten doen.
Aan een manier heb je me steeds laten geloven,
Dat je om me gaf.
En toch was het slechts een illusie,
Die nou in mijn geheugen moet worden gewist.
Je weet het zelf,
Wat je me hebt aangedaan.
Lijm mijn hartstukken aan elkaar,
En laat me weer geloven.
Dat het nu echt waar is,
Dat deze liefde geen kans meer heeft.
Verwel Roy
Die ene dag.
De leuke momenten die we samen hadden,
Lijkt nu als een licht uitgedooft.
Wat je me toen liet weten,
Had je al veel eerder moeten doen.
Aan een manier heb je me steeds laten geloven,
Dat je om me gaf.
En toch was het slechts een illusie,
Die nou in mijn geheugen moet worden gewist.
Je weet het zelf,
Wat je me hebt aangedaan.
Lijm mijn hartstukken aan elkaar,
En laat me weer geloven.
Dat het nu echt waar is,
Dat deze liefde geen kans meer heeft.
Verwel Roy
Reacties op dit gedicht
| Blueeyez: | Vrijdag, juli 18, 2003 22:33 |
| Ben er echt ff stil van.... Dit omschrijft precies hoe ik me voel! Heel veel sterkte ook! -XxX- Blueeyez |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Donna Camp | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||