Gewetenloos.
Schip is haar compas niet trouw,
het enig licht voor de schaduw gemeden,
de horizon een doolhof zonder einde,
trachtend naar de lach voor morgen,
cafeine wijkt voor de rimpels,
die zich gedenkelijk verzamelen,
buiten het zicht van ogen,
tot de nietsvermoedende confrontatie,
Vanuit haar ogen,
ik gemeden voor zij,
anderen jezelf maken,
gewetenloos.
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Zondag, juli 20, 2003 20:35 |
| Ik kijk mn ogen uit... Wouw! Liefs |
|
| Zasan: | Vrijdag, juli 18, 2003 23:52 |
| Je bent de beste, Evi. | |
| tim balthazar: | Vrijdag, juli 18, 2003 23:12 |
| heeeel mooi groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||