Het is weer zo één van die dagen,
je moet niemand iets vragen.
Ondanks al het werk dat ik deze week heb verzet,
lijkt het wel of niemand erop let.
Het kan hun niet schelen wat en hoe goed het deze week ging,
ze kennen echt maar één ding.
Nooit zal hun dochter goed genoeg zijn,
wat zou een zoon dat is pas fijn.
Ik ben het beu constant te moeten vechten,
ik heb ook zo mijn rechten...