gehavikt
het naar adem happen van je
woorden, doet mijn hart al
sneller slaan. hyperventileren
als vermoorden, en toch niet
laten gaan. zoals handen kunnen
grijpen naar m'n keel. of dorsen
'liefde' vol lichaam te vatten. doch
jouw zin omvat mijn stilte, teveel.
ze spreekt van leegte en duistert
de klanken van dromen.
ze heeft haar nagels in mijn huid
geplaatst en genomen. wat kan ik
doen, dan bedelen om kracht van
Taal. om terug klauwen, te ontkomen
aan je cirkel, te komen tot mezelf:
confrontaal.
::: I'm alive, I survived you :::
(Heather Nova)
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||