Steeds weer een lachend gezicht
Nooit eens huilen
in haar ogen zie je steeds dat ene licht
waar ze zichzelf achter blijft verschuilen
Steeds vriendelijk en tevreden
en toch...
blijft ze steeds staan op het heden
en dan nog...
Niemand kent haar anders dan dit
iedereen ziet haar geluk
maar achter dat masker is het helemaal niet meer wit
haar dromen gaan allemaal stuk
Ze blijft lachen voor de mensen
maar het wordt zwaar
ze durft niet meer te wensen
men wordt het toch gewaar
De pijn bedreigt haar ogen
het verdriet komt naar boven
ergens heeft ze gelogen
en wie gaat haar nu nog geloven
Ze verstopte haar pijn en verdriet
wilde het niet tonen
want een ander begreep misschien niet
waarom ze in haar eigen dromen wilde wonen
Daarom duwde ze zichzelf in een hoek
weg van de anderen
het meisje was uiteindelijk echt zoek
en men kon haar niet meer veranderen
| Principessaa: | Donderdag, april 13, 2006 21:27 |
| Héél móói ... Kusjee Loownaa | |
| Sailormoon: | Maandag, juli 21, 2003 18:25 |
| huil....huil..huil.... Wat een mooi gedicht zeg! ~Sailormoon |
|
| marcha: | Zondag, juli 20, 2003 23:02 |
| mooi.....!!!!!!! KuSsS Marcha |
|
| Galadriëlle: | Zondag, juli 20, 2003 22:05 |
| *Slik* prachtig en herkenbaar | |
