Rust, rusteloos
De lege dagen verstrijken,
zonder op de snaren te spelen,
die het levenslied kleur gaven,
de noten afgekort,
de betekenis minimaal,
Ik sprak jou kleur,
beproefde jou taal,
het leven ontnam,
en gaf leegte,
Jou woorden gebrandmerkt in mijn gedachtes,
mijn hart nu nu lichtgeel en ijzig hard,
gemengt in een schat aan bedorven kleuren,
enkel jij had het recept, voor orde,
ik heb vrede met je rust.
Ik mis je woorden eddy.
Reacties op dit gedicht
| xavion: | Dinsdag, juli 22, 2003 05:33 |
| Herinneringen, streven naar een gemis... Het verleden is dierbaar, zo dierbaar als de toekomst voor je is... Liefs XaVioN |
|
| Kaatje: | Maandag, juli 21, 2003 00:05 |
| Mooi verwoord, sterkte! | |
| Erna Muermans: | Zondag, juli 20, 2003 23:50 |
| herkenning vind ik in je gedicht sterkte liefs Erna |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||