De allerlaatste kans
Weer eens op de smoel gevallen,
diep in de shit en de miserie.
Oude pijnen
door boorden het hart.
Noodkreten,
kregen geen gehoor.
Een laatste kans,
gekregen van de helpende hand.
Waarom niet,
ineens komaf maken,
van het verleden
en mooi opbergen
in de doka.
Het nieuwe begin
lonkt met open armen
en heet haar welkom.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||