vis naar land
Het water is me te eenzaam
het kent geen echte zon
en de lieve woorden
worden in die kilte opgeslokt
mijn vinnen flappen de wanhoop
tegen de steile rotswand op
die enkel wat van mijn vlees
tussen de ruwe tanden steelt
ik wil ook eens voelen
hoe de wind zijn liefde uit
en als vrucht van de zon
op iemands tong weg te smelten
ik tracht in de onstuimige armen
van een golf, mijn verdriet
in liefde om te zetten
ze neemt me op, en spuwt me uit
ach, mijn laatste zachte belletjes lucht
wendt ik dan maar tot het net
dat al zolang in de zoetste trillingen
van deze leegte naar me lonkt
(is het dat de magische sleutel
op mijn slot
of dat van de visser?)
het kent geen echte zon
en de lieve woorden
worden in die kilte opgeslokt
mijn vinnen flappen de wanhoop
tegen de steile rotswand op
die enkel wat van mijn vlees
tussen de ruwe tanden steelt
ik wil ook eens voelen
hoe de wind zijn liefde uit
en als vrucht van de zon
op iemands tong weg te smelten
ik tracht in de onstuimige armen
van een golf, mijn verdriet
in liefde om te zetten
ze neemt me op, en spuwt me uit
ach, mijn laatste zachte belletjes lucht
wendt ik dan maar tot het net
dat al zolang in de zoetste trillingen
van deze leegte naar me lonkt
(is het dat de magische sleutel
op mijn slot
of dat van de visser?)
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Dinsdag, juli 22, 2003 00:02 |
| Meesterlijk werk | |
| Jacobs Ivan: | Maandag, juli 21, 2003 22:47 |
| woooow prachtig Tim !!!! | |
| lenore: | Maandag, juli 21, 2003 22:29 |
| Inderdaad dat eerste couplat hoort erbij! Het blijft een juweeltje Tim, En sleutel sluit , neemt gevange, maar toont nooit vrijheid, de vis, ach, het is een beeltenis. Jij zal het wel weten... Wat ik bedoel Kusjes Lenore |
|
| bunnie: | Maandag, juli 21, 2003 22:20 |
| ik blijf hem lezen wat een schitterend gedicht veel liefs bun |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||