Voor mijn draakje:

Soms weet ik het gewoon niet meer
het is net alsof ik het nooit leer.

Soms voel ik me gelukkig en blij
en dan ben ik voor even weer vrij.

Vrij van mijn verleden
weer kunnen kijken naar het heden.

Jij hebt mij die kans gegeven
je hebt me weer doen leven.

Maar van mijn harte wens kan ik alleen maar dromen
het is nu pijnlijk duidelijk dat die nooit uit zal komen.

Wetend ik ben te min
zoals altijd heeft het weer geen zin.

Wetend dat ik het moet laten gaan
en weer alleen zal zijn in mijn bestaan.

De pijn de ik nu voel van binnen
wat moet ik nu beginnen.

Weet niet hoe ik het uit kan leggen
of hoe ik het moet zeggen.

Kan alleen maar hopen dat het slijt
met de tijd.

pepita