Voor Karen
Je bent nu dood
en toch...
het voelt niet zo
het lijkt alsof ik je
morgen weerzie
en je weer uitbundig
lacht en vertelt
over je kleine zusje
en broer.
ik denk aan je gedichten
aan de pijn die je had
in het leven
maar ik denk ook
aan de leuke momenten
die we samen hadden,
waar we samen
om lachte
Ik denk aan je mama en papa
broer en zusje
die nu moeten doorgaan,
zonder jou
Waarom moest er juist
op dat moment
een trein rijden?
Waarom moest je
net dan terug komen
van een leuke namiddag?
Waarom?
Vragen waar ik nooit
een antwoord op zal krijgen
Waarom?
Waarom jij?
en toch...
het voelt niet zo
het lijkt alsof ik je
morgen weerzie
en je weer uitbundig
lacht en vertelt
over je kleine zusje
en broer.
ik denk aan je gedichten
aan de pijn die je had
in het leven
maar ik denk ook
aan de leuke momenten
die we samen hadden,
waar we samen
om lachte
Ik denk aan je mama en papa
broer en zusje
die nu moeten doorgaan,
zonder jou
Waarom moest er juist
op dat moment
een trein rijden?
Waarom moest je
net dan terug komen
van een leuke namiddag?
Waarom?
Vragen waar ik nooit
een antwoord op zal krijgen
Waarom?
Waarom jij?
Reacties op dit gedicht
| NeKe: | Woensdag, juli 23, 2003 20:17 |
| hey meisie Ik heb ook zo 100derd vragen!!waar ik elke dag aan denk !! maar je zal er nooit een antwoord op weten !!Ik vind het heel erg wat er met karen is gebeurd!maar ze is nie echt weg !!zolang ze bij je in uw hartje zit!! dikke kus en nog veel sterkte nele |
|
| *Julie*: | Woensdag, juli 23, 2003 18:14 |
| ik denk dat daar gewoon geen antwoord op is... mooi gedicht, veel sterkte en veel liefs, julie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Vaneela* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||