Hun ogen stralen blind door mij he
Hun ogen stralen blind door mij heen
Mijn klamme handen willen vastgrijpen
Maar de houvast is verdwenen ergens ver
Voeten die strompelend verder kruipen
Maar de weg naar nooit verloren zijn
Opeens ben ik te anders voor de wereld
Als lucht verdoezeld tussen giftig gas
Een koude rilling wandelt over mijn rug
Heen en weer springen de gedachten
Een moeizame zucht ontsnapt mijn longen
Te luid zodat wie niet ziet moet opkijken
Hun ogen stralen blind door mij heen
Zoekend naar een beeltenis met betekenis
Reacties op dit gedicht
| green eyes !: | Donderdag, juli 24, 2003 17:59 |
| graag gelezen, lotje soms kan het alleens zijn dat ze op je blind staren maar het gaat wel over, liefs & knuffie marina |
|
| arie: | Donderdag, juli 24, 2003 15:30 |
| "Ziende blind" heet het soms, maar ook onbegrip.. Niet jij bent anders. Nee de anderen zien je even niet.... Blijf jezelf en toon dat jou niet zien een vergissing was.... Liefs Arie |
|
