Elizabethh: | Maandag, september 13, 2004 13:02 |
Ben er stil van... Daar heeft denk ik niemand een juiste antwoord op en misschien beter ook.. Als je maar zijn liefde voelt in je hart, dat is de enige wat er over blijft... Maar probeer toch door te gaan, ook al is het zo moeilijk en onbegrijpelijk allemaal, als ik me nu voor 1 seconde in jou plaats, zie ik hoeveel verdriet je hebt en wil ik niet eens aan denken, maar ik weet dat iedereen kan overkomen hellaas... Ik hoop dat je toch verder kunt gaan...want je bent |
|
No Name: | Zaterdag, september 27, 2003 11:15 |
heel erg herkenbaar... waarom...? vraag het me niet, we zullen er vrede mee moeten hebben dat die ene, oh zo belangrijke, persoon niet meer terug zal komen... hoe moeilijk het ook is, hoe kwaad en verdrietig we ook zijn. hoe erg we ze ook missen... gelukkig hebben we beide een maatje voor het leven, een beste vriend, een superpapa gehad... we zullen nu slechts terug kunnen kijken naar die goede tijden... met heel erg veel trots!! zo kijken zij vast ook |
|
tessa snellinx: | Vrijdag, juli 25, 2003 22:27 |
ik begrijp je heel goed hoe je u voelt!ik heb namelijk ook mijn papa verlore, maar op de vragen waarom zullen we nooit een antwoord krijgen sterkte p.s je mag me altijd mailen! |
|
Auteur: cry*** | ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: bevertje | ||
Gepubliceerd op: 24 juli 2003 | ||
Thema's: |