Verdier van Binnen
Verdriet van binnen
aangetast door het verdriet
en nergens meer van geniet
alles gaat voorbij
uren, dagen, maanden
niksmerkend ouder geworden
je ziet de vlinders niet
de bloesem op de grond
alles valt in stukken
je verdriet huilt van binnen
je ogen lijken te lachen
ze lachen niet
ze glimmen van je tranen
je hart klopt onrustig
je hoofd klopt mee
in de onrust van een zee
lijk je ten onder te gaan
je verdriet zit van binnen
je lacht van buiten
het schouwespel is ten einde
geen applausse die je eert
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Zilveruitjuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||