Thuis
Thuis
Ik loop mijn weg
die eenzaam lijkt
ook ik ben zonder huis
En op die eenzame wandeling
voel ik me bijna thuis
De avond slorpt het dagelicht
en wind streelt zacht mijn haar
Water beregent mijn gezicht
Het zijn mijn tranen maar
De mensenmeute achter mij
met hun gelach, gepraat
Die is voor mij voorgoed voorbij
nu 'k alles achterlaat
Ik loop mijn weg
die eenzaam blijft
Oneindigheid mijn huis
En op die eeuw'ge wandeling
voel ik me overal thuis.
**********
sunset 25-07-2003
**********
Ik loop mijn weg
die eenzaam lijkt
ook ik ben zonder huis
En op die eenzame wandeling
voel ik me bijna thuis
De avond slorpt het dagelicht
en wind streelt zacht mijn haar
Water beregent mijn gezicht
Het zijn mijn tranen maar
De mensenmeute achter mij
met hun gelach, gepraat
Die is voor mij voorgoed voorbij
nu 'k alles achterlaat
Ik loop mijn weg
die eenzaam blijft
Oneindigheid mijn huis
En op die eeuw'ge wandeling
voel ik me overal thuis.
**********
sunset 25-07-2003
**********
Reacties op dit gedicht
| chloe de bruyn: | Zondag, juli 27, 2003 12:57 |
| zo mooi ,ik heb er niks aan toe te voegen ,alleen jij kunt het ,patty | |
| free: | Zondag, juli 27, 2003 10:19 |
| hij die zijn eigen weg gaat kan nooit ingehaald worden.... liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||