In memoriam.
Mijn hart gaat dood,
het verliest deze strijd.
Het gaf zichzelf bloot
aan deze buitengewone meid.
Haar liefde was oprecht,
nog niet eerder vertoond.
Maar voor dit gevecht
werd ze niet beloond.
Eerlijkheid en oprechte trouw,
het mocht niet baten.
Zielsverliefd op deze vrouw,
sterf ik nu verlaten.
Mijn hart voorgoed gebroken,
ga ik nu heen.
Van ware liefde verstoken,
liefde die nooit verdween...
het verliest deze strijd.
Het gaf zichzelf bloot
aan deze buitengewone meid.
Haar liefde was oprecht,
nog niet eerder vertoond.
Maar voor dit gevecht
werd ze niet beloond.
Eerlijkheid en oprechte trouw,
het mocht niet baten.
Zielsverliefd op deze vrouw,
sterf ik nu verlaten.
Mijn hart voorgoed gebroken,
ga ik nu heen.
Van ware liefde verstoken,
liefde die nooit verdween...
Reacties op dit gedicht
| promise: | Dinsdag, oktober 07, 2003 16:12 |
| idd, ik lees steeds, dat je het er telkens weer moeilijk mee hebt, en dan kan iedereen wel zeggen van ; laat het achter je, het is verleden tijd... maar dat weet je zelf ook wel... Alleen zit je vast met jezelf en dat gevoel dat je diep in je hart hebt opgesloten en er niet meer uit wil... alleen... ik weet ... eens zal je dat gevoel kunnen vrijlaten... eens.. knuffel, -x- Brenn |
|
| Marije Lagendijk: | Zondag, juli 27, 2003 20:10 |
| Het is een zeer triest gedicht...maar wel ontzettend mooi! Ik ben er even stil van. Groetjes Marije |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||