Voor mijn Prutske!
Het heeft niet echt lang geduurd,
het sprookje tussen jou en hem is uit.
Zijn vrouw kwam het te weten,
zij is de winnaar, zij krijgt de buit.
Voor jou rest er niets,
alleen een leeg gevoel.
Eenzaamheid, bedrog, angst,
geen warmte, alles even koel.
Een nietsziende blik,
weg de lichtjes in je ogen.
Je weet dat de pijn slijt,
ook al zal je dat nu niet geloven.
Ik kan voor jou niet meer zijn dan een vriend,
een schouder om even op uit te huilen.
Als ik bij machte was,
zou ik graag met je van plaats ruilen.
Maar dit kan niet,
jij blijft zitten met je pijn.
En ik,
ik kan er alleen maar voor je zijn...
**Sterkte Prutske, ik help je ook hier wel weer doorheen!**
het sprookje tussen jou en hem is uit.
Zijn vrouw kwam het te weten,
zij is de winnaar, zij krijgt de buit.
Voor jou rest er niets,
alleen een leeg gevoel.
Eenzaamheid, bedrog, angst,
geen warmte, alles even koel.
Een nietsziende blik,
weg de lichtjes in je ogen.
Je weet dat de pijn slijt,
ook al zal je dat nu niet geloven.
Ik kan voor jou niet meer zijn dan een vriend,
een schouder om even op uit te huilen.
Als ik bij machte was,
zou ik graag met je van plaats ruilen.
Maar dit kan niet,
jij blijft zitten met je pijn.
En ik,
ik kan er alleen maar voor je zijn...
**Sterkte Prutske, ik help je ook hier wel weer doorheen!**
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Vrijdag, augustus 20, 2004 12:58 |
| LIef gedicht...maar ook zo kwetsbaar... Bijzonder gedicht, met heel veel gedachtes door elkaar, maar toch met een doel... liefs Elizabethh |
|
| Ana (stacia): | Maandag, juli 28, 2003 21:47 |
| Ik heb dubbele gevoelens bij dit gedicht. 't Voornaamste is dat de pijn snel wegslijt. liefs ana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Eric Van Aelst | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||