De stilte in mij is opgestaan

Verbaasd gaan liggen

En toen plots vergaan…

Een stilte zoals nooit voorheen

Een wereld vol veranderingen

Geen analyse, ontdekking

Zo leeg en vol

Als een grote steen…

De stilte in mij is vergaan

Wisselde te vaak en heftig

Een lach verborg een traan

Vaak zonder enige controle

Zomaar uit het niets vandaan

Een stilte die nooit loog

Mij niets kon vertellen

Nooit ook maar

een centimeter boog

altijd bleef

om mij met mezelf te kwellen

De stilte in mij is vergaan

Zal de heimwee kunnen dragen

Koester de waarheid die het zag

Verslind het antwoord

Op al mijn vragen

De stilte komt niet meer terug

Kan de leegte niet meer aan

Wil niet meer met haar vechten

Blijf nu voorgoed

Tussen alle woorden staan…