*bevroren ogen
bevroren ogen
je ogen zijn bevroren
gesloten voor het licht
laat Mij je ogen raken
dan geef Ik je weer zicht
je ogen zijn gesloten
voor alles om je heen
de mensen en de dieren
voor jou wat vlees en been
je ogen zijn ontstoken
ze doen de ander pijn
Ik geef je licht en leven
laat Mij je helper zijn
Reacties op dit gedicht
| Mokkel-: | Zondag, juli 24, 2005 08:51 |
| Dit is ook een mooi gedicht! :) dankje voor je reactie:D Groetjes Lot |
|
| Stompie: | Dinsdag, juli 29, 2003 16:44 |
| Spreken namens God, het is altijd wat eng. Maar het moet, als je gelooft. En je doet het goed, hier. 'Je doet de ander pijn' zou ik, omdat het steeds om ogen gaat veranderen in: 'Je doet jezelf pijn'. Zo gaat dat immers, als je een oogontsteking hebt. Elke knipper doet pijn. Heel goed gezien, Friedel! |
|
| minoes: | Dinsdag, juli 29, 2003 14:37 |
| inderdaad een gedicht om stil van te worden heel mooi groetjes minoes |
|
| promise: | Dinsdag, juli 29, 2003 14:31 |
| heel erg mooi!~ ...*stilte*... kus, |
|
