Blijf niet staan
Je krijgt het gevoel dat je verdrinkt
in de herhaalde taferelen,
een minderwaardige,
afgedankte soap
die je leven geworden is.
Maar blijf niet staan,
blijf niet staan
Ren door de mistige wouden
die je braaf
tracht op te bergen
in je donkerste hoeken.
Maar blijf niet staan,
blijf niet staan
Voel de takken zwiepen in je gezicht,
schreeuw zonder een antwoord te verwachten,
hoor je echo huilen,
de winden razen in je hoofd.
Durf zwak te zijn,
jezelf te verliezen.
Want je moet je zwakke schaduw achterlaten
om het licht opnieuw te vinden.
Reacties op dit gedicht
| Black Feather: | Dinsdag, juli 29, 2003 23:03 |
| Mm mMm.. idd! Erg mooi verwoord, zit n wijze boodschap in! Liefs, |
|
| chloe de bruyn: | Dinsdag, juli 29, 2003 17:07 |
| dat heb je mooi op papier gezet ,beter gezegd op de pc,patty | |
| promise: | Dinsdag, juli 29, 2003 16:09 |
| wow! k heb er geen woorden voor... prachtig, kus, |
|
| Marten: | Dinsdag, juli 29, 2003 15:42 |
| Hoezo "ik denk dat het maar bij een blijft" ? :) Mooi gedicht en wijze raad. Marten |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hannelore Geebels | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||