Boomvol poëzie
Een boom die niemand hoort vallen
maakt geluid maar tevergeefs.
Als een dichter die via metaforen
zijn angst uitschreeuwt.
Of zijn liefde.
Zijn angst voor de Liefde.
Zijn liefde voor de Angst.
Zinloos en doelloos
zweeft hij nog even rond
in ijle luchtsferen.
Dan wordt de lucht te ijl
en hij stort vol overgave
in het besef neer.
maakt geluid maar tevergeefs.
Als een dichter die via metaforen
zijn angst uitschreeuwt.
Of zijn liefde.
Zijn angst voor de Liefde.
Zijn liefde voor de Angst.
Zinloos en doelloos
zweeft hij nog even rond
in ijle luchtsferen.
Dan wordt de lucht te ijl
en hij stort vol overgave
in het besef neer.
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Dinsdag, juli 29, 2003 23:59 |
| tsja of de houthakker helpt hem een handje ?? ;-) nice diggie, Sheen |
|
| Hannelore Geebels: | Dinsdag, juli 29, 2003 18:39 |
| Om over na te denken, heel mooi, groetjes | |
| kaatje: | Dinsdag, juli 29, 2003 17:12 |
| Mooi gedicht, goed gevonden! ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Charibaldo Caramagno | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||