Bevroren nimf
In een flits viel ze me op
Gunde me geen blik
Mijn ogen vonden een nieuwe thuis
enkele seconden
goud spon zich
tussen haar bruine bos haren
rank, afgelijnd, edelfijn
was haar neus
ogen,onzichtbaar voor mij
als de nacht voor de dag
een draai
gekruiste blikken
wind door bos
gekronkeld lichaam
slang die mij pijnlijk mooi bijt
plotseling
weg
enkel in mijn hoofd
dat beeld
bevroren voor altijd
Gunde me geen blik
Mijn ogen vonden een nieuwe thuis
enkele seconden
goud spon zich
tussen haar bruine bos haren
rank, afgelijnd, edelfijn
was haar neus
ogen,onzichtbaar voor mij
als de nacht voor de dag
een draai
gekruiste blikken
wind door bos
gekronkeld lichaam
slang die mij pijnlijk mooi bijt
plotseling
weg
enkel in mijn hoofd
dat beeld
bevroren voor altijd
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Woensdag, juli 30, 2003 10:32 |
| Een uitblinker! | |
| Sheena: | Dinsdag, juli 29, 2003 23:55 |
| pijnlijk mooi, poetisch melancholiek. met aandacht gelezen, Sheena |
|
| Georgina: | Dinsdag, juli 29, 2003 20:53 |
| Als een sprookje... Prachtig geschreven! Kus, Georgina. |
|
| diepdenker: | Dinsdag, juli 29, 2003 20:52 |
| ...ghja, netjes...sjiek... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Aristide | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||