uitgedoofd
Je vreet de ziel
van mijn denken
af tot het bot.
Je breekt de liefde
van mijn vertrouwen
af tot puin.
Je holt, rent, snelt.
Buiten op straat
maakt enkel de schaduw
van de lantaarn
een zoemend gemor.
Binnen in mijn hoofd,
is het licht al langer gedoofd.
Reacties op dit gedicht
| fairy_of_roses: | Zondag, augustus 03, 2003 15:18 |
| sorry om te lezen dat je je zo voelt. maar hé je weet het hè voor advies en steun..mail je me toch? succes met je verdriet meid! -kus- | |
Over dit gedicht
| Auteur: *Sofieke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||