Puerto Santa Maria
In de verte zat ze uit te rusten
zichtbaar vermoeid van de inmiddels
van haar schouders bevrijdde backpack
Met meisjeshalen rookte ze zachtjes
een lucky verlegen in het klein maar
opvallend puur in het groot
Ondanks dat ze door had dat ik
in haar richting schreef keek ze
alsof ik er absoluut niet was
vluchtig gas dat in het bos om
ons heen oploste in de lucht
Ik vlucht in de gedachte haar
aan te spreken en haar te zeggen
hoe breekbaar mooi ze is en
haar mee te nemen naar de stad
haar te vergelijken met vervlogen
tijden en te besluiten met:
¨Je bent de mijne¨
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, april 25, 2006 20:58 |
| knap beschreven | |
| LadyEnergy: | Zondag, augustus 03, 2003 21:44 |
| Prachtig.. zoals alle jou gedichten | |
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||