Daar in de verte staat het witte toiletgebouw
vrolijk aangekleed met rode vlaggetjes
die kirred wapperen in de avondbries, die men hier
wind noemt
Daarvoor een eenzame, haast verdwaalde palm
die weggelopen lijkt te zijn uit de kudde wiegend
aan de kust, met in een van zijn bladeren een ballon
verstrikt
Onder de boom stoft hoog het mulle zand door erosie
en droogte flinterdun en daarom overal door heen komt
tot in de slaapzak en tussen tandenborstel
haartjes
Om het braakliggend veld heen een kiezelweg, met diepe
karrensporen, dat haast middeleeuws door het rode land
snijdt plots achter een cypres verdwijnt en dan weer verder
kronkelt
Langs de oude man die met zijn dikke buik en bier in zijn hand
hopeloos probeert nog bruiner te worden dan hij al is
en de spelende kinderen met hun fel gekleurde waterpistolen
waarmee
Ze voorbijgangers per ongeluk raken en hard lachen als
er een onverhoopt uitglijdt over gladde naalden van de
op de berg gepropte bomen in groepjes bij elkaar een
vergadering
Onder de schaduw van die bomen luwt de hitte voelbaar
is het aangenaam rustig en kalmeert de geest zonder
poespas, valt Spanje op je neer als regen met bakken uit
de hemel
Daar,
Daar zit ik
Auteur: Han Sterk | ![]() ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 03 augustus 2003 | ||
Thema's: |