niemand ziet mijn verdriet...
De zon staat hoog,
De zonnestralen drogen mijn tranen op,
Zodat niemand het ziet,
Al dat verdriet,
De pijn verberg ik achter een masker,
Dat geen mens ziet,
welk verhaal mijn gezicht vertelt,
Ik heb geen hoop,
Ik heb alleen herinneringen,
Herinneringen die ik vertel aan de zon,
De zon die mij in haar warme armen neemt,
En me mee neemt naar een beter oord.
27/07/2003
De zonnestralen drogen mijn tranen op,
Zodat niemand het ziet,
Al dat verdriet,
De pijn verberg ik achter een masker,
Dat geen mens ziet,
welk verhaal mijn gezicht vertelt,
Ik heb geen hoop,
Ik heb alleen herinneringen,
Herinneringen die ik vertel aan de zon,
De zon die mij in haar warme armen neemt,
En me mee neemt naar een beter oord.
27/07/2003
Reacties op dit gedicht
| henniehummel: | Dinsdag, augustus 05, 2003 22:42 |
| Lieve Ellen, laat je masker vallen, en deel je verdriet. Je kan een beter oord vinden, als je er zelf aan meewerkt, en ik spreek uit ervaring. Knuffel en xx Hennie |
|
| muse: | Dinsdag, augustus 05, 2003 21:16 |
| hmm, is wel mooi, de zon is mooi:) warmte is fijn, maar het is niet goed om alleen te zijn... k voel met je mee sterkte |
|
| muse: | Dinsdag, augustus 05, 2003 21:14 |
Over dit gedicht
| Auteur: ellen schollaert | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||