Wondenwereld
Een eigen wereld helemaal alleen
die wereld is niet zoals deze
maar het is niet zo, het is er geen
om te ontsnappen aan mijn levem
probeer ik diepe wonden te maken
in mijn lichaam, om weg te gaan
van al deze mensen die ik zo haat
die ik al lang verlaat
maar het werkt niet, even voel ik me opgelucht
vlak na het snijden
maar dat rotgevoel is niet te vermijden
ik slaak een diepe zucht
en val in in een tunnel
waar geen einde aan komt....
die wereld is niet zoals deze
maar het is niet zo, het is er geen
om te ontsnappen aan mijn levem
probeer ik diepe wonden te maken
in mijn lichaam, om weg te gaan
van al deze mensen die ik zo haat
die ik al lang verlaat
maar het werkt niet, even voel ik me opgelucht
vlak na het snijden
maar dat rotgevoel is niet te vermijden
ik slaak een diepe zucht
en val in in een tunnel
waar geen einde aan komt....
Reacties op dit gedicht
| Doornroosje: | Dinsdag, augustus 05, 2003 19:45 |
| ja ik weet het maar ik heb echt het gevoel dat ik er vanaf nu helemaal alleen voor sta ik had een psychiater maar die heeft me ook in de steek gelaten.. liefs aurora |
|
| marsch: | Maandag, augustus 04, 2003 20:49 |
| mooi gedicht, mooi omschreven...en zo cirkel je maar weer rond, ik zat ook eens in deze cirkel maar ik ben er ook weer uit gekomen... probeer je aan iets of iemand vast te grijpen en omhoog te klimmen, probeer niet te ontsnappen aan het leven maar laat zien dat je leven kunt, laat zien dat je sterk bent! je kunt zo mooi schrijven laat dat niet verloren gaan! liefs marsch |
|
Over dit gedicht
| Auteur: AuroraLacunaCoil | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||