Ze nam haar ogen
mee op reis die mooie
haar stem lichtte op
in een chanson
aan een kim die tedere
Misschien zelfs liet zij
uit haar armen zoetheid
naar hier overwaaien
Ik zag het niet hoorde
niet merkte niet op
Raakte het stralen van haar ogen
verstrikt in het net van een visser
verdronk haar zang in geruis van de zee?
Ik luisterde.
Ik keek.
Ik had zout om mijn lippen.
De wereld werd wit
en ik telde een eenzame
maand bij de liefde op.
| Laurens Windig: | Dinsdag, augustus 05, 2003 10:44 |
| Klasse! | |
| Erna Muermans: | Dinsdag, augustus 05, 2003 00:16 |
| hey een zalig gedicht blij je weer te lezen liefs Erna |
|
| Sjacco: | Maandag, augustus 04, 2003 22:38 |
| Erg mooi gedicht... | |
| Gracia Groen: | Maandag, augustus 04, 2003 22:09 |
| Mooi, Theo. Is ze al terug? | |
| MayadeBij: | Maandag, augustus 04, 2003 22:05 |
| (Thank God it's August, nietwaar?) (helemaal lierend, daar niet van..) kuzzzzzzzzzzzz, | |
| Auteur: Theo van de Wetering | ||
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||