Oorsprong
Ooit plantte ik mijn bloemen aan,
door een illusie bedrogen.
In een droog perk waar ze dood zouden gaan,
door 't schone groen belogen.
Toch bloeiden ze even in een milde geur,
die streelde je neus profaan.
En ontwaar je nu een zinnelijk odeur,
besef je wellicht dat ik heb bestaan.
Reacties op dit gedicht
| Diablo: | Zaterdag, augustus 09, 2003 23:44 |
| Knap werk! | |
| Erna Muermans: | Vrijdag, augustus 08, 2003 09:50 |
| inderdaad met de laatste regel trek je het gedcht helemaal naar het gevoel binnenin prachtig liefs Erna |
|
| snottebel: | Dinsdag, augustus 05, 2003 22:55 |
| Pracht gedicht!!! Héél erg mooi lani... Groetjes |
|
| Sjacco: | Dinsdag, augustus 05, 2003 20:21 |
| Lani, mooi gedicht! liefs, Sjacco |
|
| charly: | Dinsdag, augustus 05, 2003 12:39 |
| Krachtig gedicht. 't Lijkt even aan het oppervlak te blijven, tot de laatste regel. Knap. | |
| LostTears: | Dinsdag, augustus 05, 2003 12:22 |
| Heel mooi lani! Graag gelezen! Liefs sheren |
|
| green eyes !: | Dinsdag, augustus 05, 2003 11:51 |
| ik heb er weer genoten lani verzorg je goed met dit warme weer, knuffie ;) |
|
| free: | Dinsdag, augustus 05, 2003 11:41 |
| prachtig lani....zeker beseft diegene dat ;) de geur van liefde blijft altijd hangen.... liefs free |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, augustus 05, 2003 11:29 |
| ik blaas je zaadjes op de wind voor ergens een die zich wellicht te bloeien vindt. groetje, hans |
|
| Laurens Windig: | Dinsdag, augustus 05, 2003 11:11 |
| Geweldig! | |
| bunnie: | Dinsdag, augustus 05, 2003 09:22 |
| schitterend lani je laat me elke keer weer versteld staan van je mooie gedichten veel liefs bun |
|
