we komen er wel hoor...
Ik weet het vaak niet meer
wat wel en wat niet
toch hoop ik iedere keer
dat het verdwijnt, al dat verdriet
Ik durf vaak niet meer te hopen
maar toch komt er steeds een tijd
dat ik niet meer hoef te gaan lopen
dat het me niet meer spijt
Ik weet vaak niet wat ik wil
wat ik zoek of weet
dan valt alles precies stil
tot ik het niet meer vergeet
Ik durf vaak niet meer te vechten
en toch ga ik er nog steeds voor
anders zou het de dingen enkel beslechten
en kom ik er echt niet meer door
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Mistory | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||