We gedenken haar
Vlammetje geef toch wat licht
in het duister
wijs ons toch de weg
naar de plek waar ze is neergestoken
Als leeuwen vechten we dwars
door een haag politieagenten heen
slagen met gummiknuppels deren ons niet
we vechten naar de vrede
Met zijn duizenden breken we
het bezette gebouw af
omringen haar kist
met kransen en gesproken woorden
De stilte die zich al een hele poos verschool
in het verduisterde gebouw
treurde haar verdriet weg
in de muziek die hij speelde op de vleugel
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, augustus 09, 2003 08:37 |
| Wat een passionele hartstochtelijke gevoelsmatige 'inzet'. Ik 'zie, voel' je 'gevecht'. Heel mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||