De zee
Met mijn natte voeten,
Sta ik aan de rand van het land,
Om de golven te ontmoeten,
Sta ik diep in het zand.
Ik heb een kuil gegraven,
Waar het water in kan lopen.
Zodat het water verder kan draven,
En niet kan ophopen.
De golven zijn groot en machtig,
En het water klotst omhoog tegen mijn benen.
De golven zo erg aandachtig,
Want ze zijn in een vloek en zucht verdwenen.
Mijn benen worden nat,
Door de grote golven van de zee.
Ik heb het nu gehad,
Ik wil het niet meer, nee.
De golven worden gelukkig minder,
En het water loopt weer terug,
Want zo heb ik geen hinder,
Want het water is zo vlug.
Ik ga zitten op het strand,
Want het water is gezakt.
Ik zet mijn voeten in de kuil van het zand,
Maar die kuil is nu verzakt.
Nog geen vijf minuten geleden,
Heb ik die kuil gemaakt.
Maar de golven hebben hem weten te kneden,
En nu is mijn kuil weg gehaald.
Liefs, Inge xxx
Reacties op dit gedicht
| Worteltje: | Woensdag, september 17, 2003 13:43 |
| In een kuiltje kan je jezelf beschermen, wegkruipen voor de werkelijkheid, en je veilig voelen. maar toch wordt je ook opengesteld aan de vervelende dingen in het leven. een kuiltje is niet genoeg, je moet jezelf er tegen verzetten.. Succes kussies marieke |
|
| Worteltje: | Dinsdag, augustus 19, 2003 22:06 |
| mooi dichie Liefs Marieke |
|
| Jorke: | Donderdag, augustus 14, 2003 18:36 |
| hey ingetje ik ben weer terug uit france het zijn mooie gedichies allemaal die je nog hebt geschreven maar deze is het mooiste -xxx- |
|
| pricilla: | Zondag, augustus 10, 2003 23:36 |
| mooi geschreven! liefs pricilla |
|
Over dit gedicht
| Auteur: butterflietje | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||