Een portret vertraagd
De stilte verrijkend
schenkt de hemel donker
een portret vertraagd
haar beelden meeslepend
tot dromen verjaagd
Mijn staar naar oneindig
met oogleden zwaar
vluchten in het donker
zwijgend op zoek
naar het maanlicht altaar
Dwarrelend als tranen
brengen fragmenten van rust
hun magische verhalen
in sterrenstof omlijst
met zilveren stralen
Remco den Hartog
8 augustus 2003
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Remco den Hartog | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||